کپی برابر اصل

 

 

 

یک نسخه رسمی یک نسخه (اغلب یک فتوکپی) از سند اصلی است که به عنوان یک نسخه واقعی از سند اصلی تأیید یا تأیید شده است. تأیید نشده است که سند اصلی اصل است ، فقط یک نسخه واقعی از سند اصلی.

 

نسخه های رسمی اغلب در قوانین عادی انگلیسی به عنوان روشی آسان برای تهیه نسخه های اسناد استفاده می شود. معمولاً تهیه آن ارزان است. کپی های رسمی ممکن است برای اهداف عدالت دولتی یا رسمی و برای اهداف تجاری مورد نیاز باشد. وی به منظور تسلیم مالکیت این اسناد از مالکیت اسناد مهم (خصوصاً اسناد شناسایی) خودداری می کند ، این می تواند به معنای خطر از دست دادن یا خسارت باشد.

 

این تا حدودی شبیه به نسخه دفتر اسناد رسمی است که در چندین کشور و به ویژه در چندین کشور در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفته است. نسخه های محضری توسط دفتر اسناد رسمی امضا می شود (در یک کشور قانون مدنی سردرگم نمی شود).

 

یک نسخه رسمی باید توسط شخص معرفی شده توسط شخص یا مؤسسه ای که درخواست کرده است امضا شود. این فرد معمولاً به عنوان یک شخص مجاز شناخته می شود. شخص مجاز به امضای گواهینامه در کشور متفاوت است. بعضی اوقات شخص به طور قانونی مجاز به انجام این کار است (مثلاً کارمند ، وکیل یا دفتر اسناد رسمی) ، اما همیشه اینگونه نیست. در برخی از کشورها ، از جمله انگلستان و آفریقای جنوبی ، اسناد شناسه نیز می توانند توسط کارمندان رسمی پستی تأیید شوند. [1]

 

کپی اسناد اصلی مورد استفاده در سطح بین المللی می تواند به صورت یک نسخه معتبر و معتبر باشد نه یک نسخه معتبر. نسخه های معتبر می توانند گران تر باشند. کپی اسناد استفاده شده در سطح بین المللی همچنین ممکن است مطابق با قوانین خاص باشد - کنوانسیون لاهه درباره حذف الزامات برای قانونی کردن اسناد عمومی خارجی.

 

در صورت نیاز به ترجمه اصلی ، معمولاً گواهی های اضافی لازم است. به عنوان مثال ، شناسنامه به زبان روسی باید در یک کشور انگلیسی زبان استفاده شود. معمولاً اسناد باید به صورت حرفه ای ترجمه شده و شامل گواهینامه های صحت از طرف متخصصین متصل به گواهینامه ها و نسخه های اسناد اصلی باشند. سپس سند اصلی ، ترجمه و گواهی صحت در قالب یک نسخه معتبر کپی می شوند. در مورد شناسنامه که برای استفاده در روسیه در انگلیس متولد شده است ، ممکن است نسخه های معتبر لازم باشد